حجت‌الاسلام حاج سید احمد خمینی، فرزند حضرت امام خمینی(ره) که در دوران حیات رهبر فقید انقلاب، در تمام مراحل مبارزات و فعالیت‌‌‌‌های پیش از پیروزی انقلاب و دوران حاکمیت نظام اسلامی در ایران حضوری فعال داشتند؛ به طور ناگهانی در بیمارستان بستری شده و پس از چند روز به دیار باقی شتافتند. وی در اسفند 1324 شمسی در شهر قم متولد شد و در 26 اسفند 1373 بر اثر سکته قلبی در تهران درگذشت و در جوار پدر در بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد.
بعد از رحلت حضرت امام(ره)، ایشان از سوی رهبر معظم انقلاب، به عنوان نماینده در شورای عالی امنیت ملی، سرپرستی حجاج ایرانی، عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی منصوب شده بود.[1]
حضرت آیت‌الله خامنه‌‌‌‌ای در پیامی به مناسبت درگذشت ایشان فرمودند:
«در دوران پرحادثه‌ی انقلاب، مرحوم حجت‌الاسلام والمسلمین حاج سید احمد خمینی، یکی از مؤثرترین عناصر در جریانات کلّی کشور و انقلاب بود. او برای رهبر کبیر انقلاب(ره) فرزندی مهربان و در عین‌حال مشاوری امین، و یاری دیرین، و سربازی فداکار، و مریدی گوش به فرمان، و کارگزاری لایق و کارآمد بود. امام بزرگ ما بارها محبّت پرشور و اعتماد عمیق و تحسین قلبی خود نسبت به این فرزند خاضع و مطیع خود را بر زبان آورده بود و نزدیک‌ترین‌‌‌‌ها گواهی صادقِ آن چنان پدری را در حق پسر یگانه‌اش از آن زبان پرهیزگار شنیده بودند.»[2]
در ادامه این پیام تأکید شده بود: «تاریخچه‌ی خدمات ارزنده‌ی آن مرحوم به دوران پس از پیروزی منحصر نمی‌شود. نقش ایشان در دوران مبارزات ملت ایران نیز برجسته و فراموش نشدنی است و هر چه زمان به مقطع پیروزی انقلاب اسلامی نزدیک‌تر می‌شود، این نقش و سهم صاحب آن بزرگ‌تر و روشن‌تر می‌گردد، و چون فاصله‌ی زمانیِ میان فقدان فاجعه‌‌‌‌آمیز مرحوم آیت‌اللَّه حاج سید مصطفی خمینی فرزند بزرگ و نام‌‌‌‌آور امام(ره)، و روزهای بازگشت رهبر کبیر انقلاب به کشور فرا می‌رسد، نقش مرحوم حاج سید احمد آقا در قضایای انقلاب، وضعی استثنائی و منحصر به فرد می‌یابد.»[3]