چکیده‌ی گفت‌وگو

· باید پیامبر را در وسط یک اجتماع عظیم از انسان­ها در ام‌القری یعنی مکه‌ی معظمه دید که مردمش به طور معمول مشرک هستند و بت‌پرست.
· مشرکانی که صاحب فهم و هوش بودند هم ایمان می­آوردند؛ ولی آن‌هایی که گوش­های کَری داشتند... نمی­آمدند و نیامدند.
· کسانی که با پیامبر درگیر می­شوند همین کفار هستند. · بعد از پیامبر، امیرالمؤمنین(ع)، با منافقین دعوا داشتند. چه قبل از خلافت و چه بعد از آن.
· هرچه از زمان پیروزی انقلاب فاصله می­گیریم، درگیری­ها، درگیری­های منافقانه­تر و پیچیده­تری می‌شود.
· کافر در فضایی که قدرت اسلام مطرح می­شود، مجبور است منافقانه عمل کند ولی همچنان کافر است.
· اولین فرمانی که ابن سعد می­دهد این است که "ای لشگر خدا سوار شوید و شما را بشارت باد بر بهشت". مگر می­گوید من منکر معاد و قیامت هستم؟ منکر خدا هستم؟
· امام حسین(ع) می­گویند که دین، یک ذره‌ی شیرینی به زبان این‌ها زده است. چیزی از زندگی نیافتند که پایش بایستند.
· یکی‌اش­ دنیازدگی است، دومی شیطان که به‌عنوان عامل بیرونی تأثیرگذار است و سوم هوای نفس به عنوان عامل درونی.
· الان در کشور ما خطر جدی برای بچه مسلمان‌ها خطر نفاق است.
· یکی از بزرگان می­گفت: اگر نفس مثلاً حدود دو متر باشد، شیطان حدود دو سانتی‌متر است.
· یکی از ابزارهای شیطان این است که آدم را به دنیا بَند می­کند؛ یعنی همان دنیازدگی.
· وقتی‌ دنیا زینت داده شد، نتیجه­‌ی آن ابتلای انسان به غفلت است. ریشه‌ی تمام مفاسد غفلت است که انسان دیگر حیات معنوی نخواهد داشت.
· این‌ها امتحان­های خداست... همین‌که اقتصادمان مشکل پیدا کند، فریاد که آقا ول کن، این هم شد مملکت؟ این‌همه خون و شهید را حاضریم بریزیم دور به‌خاطر شکممان.
· گاهی خدا می­گوید که بچه­ات باید برود جبهه؛ چند تای ما حاضریم که بچه­مان را بفرستیم.
· خواب مؤمن یعنی یک لحظه غافل شدن. همین که داد بزنید، از جا می­پرد و دیگر توقف نمی­کند.
· ذکر موجب یادآوری می­شود، هرچه می­خواهد باشد. می‌تواند تلاوت قرآن یا جلسات امام حسین(ع) باشد.
· نکته­ای که آقا در این بحث به عنوان آسیب مطرح می‌کنند، نه خودِ مال، نه خودِ مقام، نه خودِ صحابی بودن... این‌ها خطر نیست بلکه ابزارهایی در دست ماست. آن‌چه که موجب غفلت می‌شود، تعلق‌هاست.