چکیده گفتوگو با حجتالإسلام مرادی
چکیده گفتوگو
ü خیلی چیزها در باورها و رفتارهای ما سرجایش نیست؛ نه شادیمان سر جایش هست نه غممان.
ü انتظار به عنوان یک امید روشن، یک امید دلگرم کننده و مولد شادی در قلب مؤمن عمل میکند.
ü در نگاهمان باید اول قیام را به جای ظهور ببینیم و بعد آمادهباش را به عنوان انتظار.
ü این آمادهباش، یک آمادهباش نظامی نیست؛ عقیدتی و روحی است.
ü نماد امام زمان، پرچم جمهوری اسلامی است؛ انقلاب اسلامی است؛ شهید است.
ü خمینی خیلی نمادتر است برای امام زمان تا خیلی چیزهای دیگر که امروز توسط تلویزیون نماد شدهاند.
ü افراط در غم، فضایی است که زندگی عادی آدم را مختل میکند.
ü بهترین عمل شاد کردن دیگران است؛ فقط یک عمل ثوابش بالاتر از این کار است که آن هم نماز است.
ü فکر میکنیم حتماً باید یک رزمنده لات باشد تا شاد باشد! در صورتی که خیلیهایشان آدمهای متدین بسیار مقیدی بودند اما فوقالعاده شاد هم بودند.
ü مشکل ما این است که آدم افسردهی متدین را الگو میپنداریم.
ü امیرالمؤمنین فردی شوخ، مهربان و بسیار عطوف بود. با گناهکار مهربان، با فقیر مهربان و با دشمن هم جدی.
ü شادی مولود رضایت است؛ رضایت مولود موفقیت است و موفقیت مولود تغییر.
ü هر کاری که شما در مجموعهی برنامههایتان انجام میدهید، میتواند با رضایت همراه شود تا مولد شادی و نشاط باشد.
ü غم این است که ما یک جایی بیهوده خودمان را به گریه بزنیم اما توسلات و یا عزاداریهای ما اینطور نیستند.
ü این ارتباط با خدایی است که من را خوب میداند اما فعلم را بد میداند؛ نه اینکه قلم قرمز روی من کشیده باشد.
ü خیلی از غمهای مردم از نگرانیهای خرافیشان است.
ü ارتباط مردم با مرجعیت و فقاهت باید زیاد شود تا مردم از خرافهپرستی دور شوند.
ü اولین گام برای شادی، توبه است.